DE WEEK VAN HET VERGETEN KIND

Tijdens de week van Het Vergeten Kind wordt er speciale aandacht voor een thema rondom kwetsbare kinderen in Nederland gevraagd. Er wordt een stem gegeven zodat de kinderen zelf hun verhaal kunnen vertellen. Er worden verschillende activiteiten door het hele land georganiseerd zoals een filmfestival en er wordt een Hartenhuis Award uitgereikt. De week vindt sinds 2014 plaats en is altijd van 29 januari tot en met 4 februari.

Tijdens de Week van Het Vergeten Kind is er een thema zoals een urgent probleem of een belangrijk onderwerp. Er wordt geprobeerd dit thema op de maatschappelijke en/of politieke agenda te plaatsen. Dit is noodzakelijk omdat er nog steeds duizenden kinderen in Nederland zijn die geen fijne thuissituatie hebben. Bij ruim 55.000 gaat het zo mis, dat thuis wonen niet meer mogelijk is. Al deze kinderen zijn enorm kwetsbaar en als kinderen verwaarloosd en/of mishandeld worden, tekent dit hun verdere leven. Ze missen de aandacht en veiligheid die ze hard nodig hebben om stabiel op te groeien. Dit jaar staat de week van het vergeten kind in het teken van ‘Sociaal Isolement’.

Er zijn in Nederland 80.000 kinderen die zich fundamenteel alleen voelen. Zij groeien op in gezinnen met heftige problemen. Hun ouders kunnen niet goed voor hen zorgen en buiten het gezin is er niemand die zich om ze bekommert. In deze bijzondere periode van corona kan iedereen zich iets voorstellen bij een isolement. Voor deze kinderen is dit niet alleen nu, maar altijd de dagelijkse praktijk. Door de schaamte over hun situatie en opgedane negatieve ervaringen vertellen ze niet over hun problemen thuis. Hun wereld wordt steeds kleiner.

Langdurig isolement heeft grote gevolgen voor de ontwikkeling van een kind. Ze hebben minder zelfvertrouwen en meer last van depressie en angst. Ze doen vaker aan zelfbeschadiging en hebben meer suïcidale neigingen. Ook hun hersenontwikkeling kan door een isolement beïnvloed worden. Jongeren die zonder steun van hun netwerk de jeugdzorg verlaten, hebben vaker geen baan, geen stabiele huisvesting en geen opleiding. Ze hebben meer problemen met criminaliteit, geweld in relaties en drugs- en alcoholgebruik.